вінакурэ́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. вінакурэ́нне
Р. вінакурэ́ння
Д. вінакурэ́нню
В. вінакурэ́нне
Т. вінакурэ́ннем
М. вінакурэ́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)