вінаку́рня

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. вінаку́рня вінаку́рні
Р. вінаку́рні вінаку́рань
вінаку́рняў
Д. вінаку́рні вінаку́рням
В. вінаку́рню вінаку́рні
Т. вінаку́рняй
вінаку́рняю		 вінаку́рнямі
М. вінаку́рні вінаку́рнях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)