вінагра́днік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. вінагра́днік вінагра́днікі
Р. вінагра́дніку вінагра́днікаў
Д. вінагра́дніку вінагра́днікам
В. вінагра́днік вінагра́днікі
Т. вінагра́днікам вінагра́днікамі
М. вінагра́дніку вінагра́дніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)