вяшчу́ння
‘жанчына’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
| вяшчу́ння | вяшчу́нні | |
| вяшчу́нні | вяшчу́нняў | |
| вяшчу́нні | вяшчу́нням | |
| вяшчу́нню | вяшчу́нняў | |
| вяшчу́нняй вяшчу́нняю |
вяшчу́ннямі | |
| вяшчу́нні | вяшчу́ннях |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)