вянгля́р
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| вянгля́р | вянгляры́ | |
| вянгляра́ | вянгляро́ў | |
| вянгляру́ | вянгляра́м | |
| вянгляра́ | вянгляро́ў | |
| вянгляро́м | вянгляра́мі | |
| вянгляру́ | вянгляра́х |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)