вы́шчаміць

‘выцесніць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́шчамлю вы́шчамім
2-я ас. вы́шчаміш вы́шчаміце
3-я ас. вы́шчаміць вы́шчамяць
Прошлы час
м. вы́шчаміў вы́шчамілі
ж. вы́шчаміла
н. вы́шчаміла
Загадны лад
2-я ас. вы́шчамі вы́шчаміце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́шчаміўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)