вы́цік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
вы́цік | вы́цікі | |
вы́ціка | вы́цікаў | |
вы́ціку | вы́цікам | |
вы́ціка | вы́цікаў | |
вы́цікам | вы́цікамі | |
вы́ціку | вы́ціках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)