выцура́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. выцура́нне
Р. выцура́ння
Д. выцура́нню
В. выцура́нне
Т. выцура́ннем
М. выцура́нні

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)