вы́цукнуць
‘падахвоціць, падбіць, падбухторыць каго-небудзь, што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| вы́цукну | вы́цукнем | |
| вы́цукнеш | вы́цукнеце | |
| вы́цукне | вы́цукнуць | |
| Прошлы час | ||
| вы́цукнуў | вы́цукнулі | |
| вы́цукнула | ||
| вы́цукнула | ||
| Загадны лад | ||
| вы́цукні | вы́цукніце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| вы́цукнуўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)