выхваля́ка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
| выхваля́ка | выхваля́кі | |
| выхваля́кі | выхваля́к | |
| выхваля́цы | выхваля́кам | |
| выхваля́ку | выхваля́к | |
| выхваля́кай выхваля́каю |
выхваля́камі | |
| выхваля́цы | выхваля́ках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)