вы́хаўкнуць
‘выпіць, выжлукціць што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| вы́хаўкну | вы́хаўкнем | |
| вы́хаўкнеш | вы́хаўкнеце | |
| вы́хаўкне | вы́хаўкнуць | |
| Прошлы час | ||
| вы́хаўкнуў | вы́хаўкнулі | |
| вы́хаўкнула | ||
| вы́хаўкнула | ||
| Загадны лад | ||
| вы́хаўкні | вы́хаўкніце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| вы́хаўкнуўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)