вы́тачка
‘шво’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| вы́тачка | вы́тачкі | |
| вы́тачкі | вы́тачак | |
| вы́тачцы | вы́тачкам | |
| вы́тачку | вы́тачкі | |
| вы́тачкай вы́тачкаю |
вы́тачкамі | |
| вы́тачцы | вы́тачках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)