вытара́шчванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
вытара́шчванне | |
вытара́шчвання | |
вытара́шчванню | |
вытара́шчванне | |
вытара́шчваннем | |
вытара́шчванні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)