выстрэ́нчваць
‘выстрэнчваць каго-небудзь; выстрэнчваць перад кім-небудзь’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час | ||
|---|---|---|
| выстрэ́нчваю | выстрэ́нчваем | |
| выстрэ́нчваеш | выстрэ́нчваеце | |
| выстрэ́нчвае | выстрэ́нчваюць | |
| Прошлы час | ||
| выстрэ́нчваў | выстрэ́нчвалі | |
| выстрэ́нчвала | ||
| выстрэ́нчвала | ||
| Загадны лад | ||
| выстрэ́нчвай | выстрэ́нчвайце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| выстрэ́нчваючы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)