вырато́ўчы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вырато́ўчы вырато́ўчая вырато́ўчае вырато́ўчыя
Р. вырато́ўчага вырато́ўчай
вырато́ўчае		 вырато́ўчага вырато́ўчых
Д. вырато́ўчаму вырато́ўчай вырато́ўчаму вырато́ўчым
В. вырато́ўчы (неадуш.)
вырато́ўчага (адуш.)		 вырато́ўчую вырато́ўчае вырато́ўчыя (неадуш.)
вырато́ўчых (адуш.)
Т. вырато́ўчым вырато́ўчай
вырато́ўчаю		 вырато́ўчым вырато́ўчымі
М. вырато́ўчым вырато́ўчай вырато́ўчым вырато́ўчых

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)