выракава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| выракава́нне | |
| выракава́ння | |
| выракава́нню | |
| выракава́нне | |
| выракава́ннем | |
| выракава́нні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)