выракава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
выракава́нне | |
выракава́ння | |
выракава́нню | |
выракава́нне | |
выракава́ннем | |
выракава́нні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)
выракава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
выракава́нне | |
выракава́ння | |
выракава́нню | |
выракава́нне | |
выракава́ннем | |
выракава́нні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)