выпра́ўнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| выпра́ўнік | выпра́ўнікі | |
| выпра́ўніка | выпра́ўнікаў | |
| выпра́ўніку | выпра́ўнікам | |
| выпра́ўніка | выпра́ўнікаў | |
| выпра́ўнікам | выпра́ўнікамі | |
| выпра́ўніку | выпра́ўніках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)