выпраўле́нне

‘адпраўленне’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. выпраўле́нне выпраўле́нні
Р. выпраўле́ння выпраўле́нняў
Д. выпраўле́нню выпраўле́нням
В. выпраўле́нне выпраўле́нні
Т. выпраўле́ннем выпраўле́ннямі
М. выпраўле́нні выпраўле́ннях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)