вы́паўзаць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́паўзаю вы́паўзаем
2-я ас. вы́паўзаеш вы́паўзаеце
3-я ас. вы́паўзае вы́паўзаюць
Прошлы час
м. вы́паўзаў вы́паўзалі
ж. вы́паўзала
н. вы́паўзала
Загадны лад
2-я ас. вы́паўзай вы́паўзайце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́паўзаўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)