выпарэ́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| выпарэ́нне | выпарэ́нні | |
| выпарэ́ння | выпарэ́нняў | |
| выпарэ́нню | выпарэ́нням | |
| выпарэ́нне | выпарэ́нні | |
| выпарэ́ннем | выпарэ́ннямі | |
| выпарэ́нні | выпарэ́ннях |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)