выпадко́вец
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| выпадко́вец | выпадко́ўцы | |
| выпадко́ўца | выпадко́ўцаў | |
| выпадко́ўцу | выпадко́ўцам | |
| выпадко́ўца | выпадко́ўцаў | |
| выпадко́ўцам | выпадко́ўцамі | |
| выпадко́ўцу | выпадко́ўцах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)