вынятко́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вынятко́вы вынятко́вая вынятко́вае вынятко́выя
Р. вынятко́вага вынятко́вай
вынятко́вае		 вынятко́вага вынятко́вых
Д. вынятко́ваму вынятко́вай вынятко́ваму вынятко́вым
В. вынятко́вы (неадуш.)
вынятко́вага (адуш.)		 вынятко́вую вынятко́вае вынятко́выя (неадуш.)
вынятко́вых (адуш.)
Т. вынятко́вым вынятко́вай
вынятко́ваю		 вынятко́вым вынятко́вымі
М. вынятко́вым вынятко́вай вынятко́вым вынятко́вых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)