вы́няньчаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
вы́няньчаны | вы́няньчаная | вы́няньчанае | вы́няньчаныя | |
вы́няньчанага | вы́няньчанай вы́няньчанае |
вы́няньчанага | вы́няньчаных | |
вы́няньчанаму | вы́няньчанай | вы́няньчанаму | вы́няньчаным | |
вы́няньчаны ( вы́няньчанага ( |
вы́няньчаную | вы́няньчанае | вы́няньчаныя ( вы́няньчаных ( |
|
вы́няньчаным | вы́няньчанай вы́няньчанаю |
вы́няньчаным | вы́няньчанымі | |
вы́няньчаным | вы́няньчанай | вы́няньчаным | вы́няньчаных |
Кароткая форма: вы́няньчана.
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)