вы́няньчаны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вы́няньчаны вы́няньчаная вы́няньчанае вы́няньчаныя
Р. вы́няньчанага вы́няньчанай
вы́няньчанае
вы́няньчанага вы́няньчаных
Д. вы́няньчанаму вы́няньчанай вы́няньчанаму вы́няньчаным
В. вы́няньчаны (неадуш.)
вы́няньчанага (адуш.)
вы́няньчаную вы́няньчанае вы́няньчаныя (неадуш.)
вы́няньчаных (адуш.)
Т. вы́няньчаным вы́няньчанай
вы́няньчанаю
вы́няньчаным вы́няньчанымі
М. вы́няньчаным вы́няньчанай вы́няньчаным вы́няньчаных

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)