вы́надзіць

‘вывесці, вывудзіць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́наджу вы́надзім
2-я ас. вы́надзіш вы́надзіце
3-я ас. вы́надзіць вы́надзяць
Прошлы час
м. вы́надзіў вы́надзілі
ж. вы́надзіла
н. вы́надзіла
Загадны лад
2-я ас. вы́надзі вы́надзіце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́надзіўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)