вы́надзіць
‘вывесці, вывудзіць каго-небудзь, што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час | ||
---|---|---|
вы́наджу | вы́надзім | |
вы́надзіш | вы́надзіце | |
вы́надзіць | вы́надзяць | |
Прошлы час | ||
вы́надзіў | вы́надзілі | |
вы́надзіла | ||
вы́надзіла | ||
Загадны лад | ||
вы́надзі | вы́надзіце | |
Дзеепрыслоўе | ||
вы́надзіўшы |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)