вы́надзіць
‘вывесці, вывудзіць каго-небудзь, што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| вы́наджу | вы́надзім | |
| вы́надзіш | вы́надзіце | |
| вы́надзіць | вы́надзяць | |
| Прошлы час | ||
| вы́надзіў | вы́надзілі | |
| вы́надзіла | ||
| вы́надзіла | ||
| Загадны лад | ||
| вы́надзі | вы́надзіце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| вы́надзіўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)