вымыка́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| вымыка́нне | вымыка́нні | |
| вымыка́ння | вымыка́нняў | |
| вымыка́нню | вымыка́нням | |
| вымыка́нне | вымыка́нні | |
| вымыка́ннем | вымыка́ннямі | |
| вымыка́нні | вымыка́ннях |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)