вымуштро́ўванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| вымуштро́ўванне | |
| вымуштро́ўвання | |
| вымуштро́ўванню | |
| вымуштро́ўванне | |
| вымуштро́ўваннем | |
| вымуштро́ўванні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)