вымудро́нік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| вымудро́нік | вымудро́нікі | |
| вымудро́ніка | вымудро́нікаў | |
| вымудро́ніку | вымудро́нікам | |
| вымудро́ніка | вымудро́нікаў | |
| вымудро́нікам | вымудро́нікамі | |
| вымудро́ніку | вымудро́ніках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)