вы́кід
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
вы́кід | вы́кіды | |
вы́кіду | вы́кідаў | |
вы́кіду | вы́кідам | |
вы́кід | вы́кіды | |
вы́кідам | вы́кідамі | |
вы́кідзе | вы́кідах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)