выку́рванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
выку́рванне | |
выку́рвання | |
выку́рванню | |
выку́рванне | |
выку́рваннем | |
выку́рванні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)
выку́рванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
выку́рванне | |
выку́рвання | |
выку́рванню | |
выку́рванне | |
выку́рваннем | |
выку́рванні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)