вы́кудлычыць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́кудлычу вы́кудлычым
2-я ас. вы́кудлычыш вы́кудлычыце
3-я ас. вы́кудлычыць вы́кудлычаць
Прошлы час
м. вы́кудлычыў вы́кудлычылі
ж. вы́кудлычыла
н. вы́кудлычыла
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́кудлычыўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)