выкрыўле́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
выкрыўле́нне | выкрыўле́нні | |
выкрыўле́ння | выкрыўле́нняў | |
выкрыўле́нню | выкрыўле́нням | |
выкрыўле́нне | выкрыўле́нні | |
выкрыўле́ннем | выкрыўле́ннямі | |
выкрыўле́нні | выкрыўле́ннях |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)