выкарэ́ньванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
выкарэ́ньванне | |
выкарэ́ньвання | |
выкарэ́ньванню | |
выкарэ́ньванне | |
выкарэ́ньваннем | |
выкарэ́ньванні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)