выкарчо́ўванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
выкарчо́ўванне | |
выкарчо́ўвання | |
выкарчо́ўванню | |
выкарчо́ўванне | |
выкарчо́ўваннем | |
выкарчо́ўванні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)