вы́кархаць
‘выкашляць што-небудзь; збіць каго-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| вы́кархаю | вы́кархаем | |
| вы́кархаеш | вы́кархаеце | |
| вы́кархае | вы́кархаюць | |
| Прошлы час | ||
| вы́кархаў | вы́кархалі | |
| вы́кархала | ||
| вы́кархала | ||
| Загадны лад | ||
| вы́кархай | вы́кархайце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| вы́кархаўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)