выканка́м
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
выканка́м | выканка́мы | |
выканка́ма | выканка́маў | |
выканка́му | выканка́мам | |
выканка́м | выканка́мы | |
выканка́мам | выканка́мамі | |
выканка́ме | выканка́мах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)