выжля́тнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
выжля́тнік | выжля́тнікі | |
выжля́тніка | выжля́тнікаў | |
выжля́тніку | выжля́тнікам | |
выжля́тніка | выжля́тнікаў | |
выжля́тнікам | выжля́тнікамі | |
выжля́тніку | выжля́тніках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)