вы́жаўчаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вы́жаўчаны вы́жаўчаная вы́жаўчанае вы́жаўчаныя
Р. вы́жаўчанага вы́жаўчанай
вы́жаўчанае		 вы́жаўчанага вы́жаўчаных
Д. вы́жаўчанаму вы́жаўчанай вы́жаўчанаму вы́жаўчаным
В. вы́жаўчаны (неадуш.)
вы́жаўчанага (адуш.)		 вы́жаўчаную вы́жаўчанае вы́жаўчаныя (неадуш.)
вы́жаўчаных (адуш.)
Т. вы́жаўчаным вы́жаўчанай
вы́жаўчанаю		 вы́жаўчаным вы́жаўчанымі
М. вы́жаўчаным вы́жаўчанай вы́жаўчаным вы́жаўчаных

Кароткая форма: вы́жаўчана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)