вые́нчваць
‘жаласна стагнаць, крычаць ад болю; назойліва, надакучліва выпрошваць што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час | ||
|---|---|---|
| вые́нчваю | вые́нчваем | |
| вые́нчваеш | вые́нчваеце | |
| вые́нчвае | вые́нчваюць | |
| Прошлы час | ||
| вые́нчваў | вые́нчвалі | |
| вые́нчвала | ||
| вые́нчвала | ||
| Загадны лад | ||
| вые́нчвай | вые́нчвайце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| вые́нчваючы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)