выдыга́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| выдыга́нне | выдыга́нні | |
| выдыга́ння | выдыга́нняў | |
| выдыга́нню | выдыга́нням | |
| выдыга́нне | выдыга́нні | |
| выдыга́ннем | выдыга́ннямі | |
| выдыга́нні | выдыга́ннях |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)