вы́дзьмуты
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
вы́дзьмуты | вы́дзьмутая | вы́дзьмутае | вы́дзьмутыя | |
вы́дзьмутага | вы́дзьмутай вы́дзьмутае |
вы́дзьмутага | вы́дзьмутых | |
вы́дзьмутаму | вы́дзьмутай | вы́дзьмутаму | вы́дзьмутым | |
вы́дзьмуты ( вы́дзьмутага ( |
вы́дзьмутую | вы́дзьмутае | вы́дзьмутыя ( вы́дзьмутых ( |
|
вы́дзьмутым | вы́дзьмутай вы́дзьмутаю |
вы́дзьмутым | вы́дзьмутымі | |
вы́дзьмутым | вы́дзьмутай | вы́дзьмутым | вы́дзьмутых |
Кароткая форма: вы́дзьмута.
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)