выгна́ннік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. выгна́ннік выгна́ннікі
Р. выгна́нніка выгна́ннікаў
Д. выгна́нніку выгна́ннікам
В. выгна́нніка выгна́ннікаў
Т. выгна́ннікам выгна́ннікамі
М. выгна́нніку выгна́нніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)