выгае́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| выгае́нне | выгае́нні | |
| выгае́ння | выгае́нняў | |
| выгае́нню | выгае́нням | |
| выгае́нне | выгае́нні | |
| выгае́ннем | выгае́ннямі | |
| выгае́нні | выгае́ннях |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)