выві́хванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| выві́хванне | выві́хванні | |
| выві́хвання | выві́хванняў | |
| выві́хванню | выві́хванням | |
| выві́хванне | выві́хванні | |
| выві́хваннем | выві́хваннямі | |
| выві́хванні | выві́хваннях |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)