вы́вальніць
‘вызваліць каго-небудзь, што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| вы́вальню | вы́вальнім | |
| вы́вальніш | вы́вальніце | |
| вы́вальніць | вы́вальняць | |
| Прошлы час | ||
| вы́вальніў | вы́вальнілі | |
| вы́вальніла | ||
| вы́вальніла | ||
| Загадны лад | ||
| вы́вальні | вы́вальніце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| вы́вальніўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)