вы́бухнуць

‘узарвацца; нечакана пачацца’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. вы́бухне вы́бухнуць
Прошлы час
м. вы́бухнуў вы́бухнулі
ж. вы́бухнула
н. вы́бухнула
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́бухнуўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)