выбуха́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| выбуха́нне | выбуха́нні | |
| выбуха́ння | выбуха́нняў | |
| выбуха́нню | выбуха́нням | |
| выбуха́нне | выбуха́нні | |
| выбуха́ннем | выбуха́ннямі | |
| выбуха́нні | выбуха́ннях |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)