выбу́рванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
выбу́рванне | |
выбу́рвання | |
выбу́рванню | |
выбу́рванне | |
выбу́рваннем | |
выбу́рванні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)
выбу́рванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
выбу́рванне | |
выбу́рвання | |
выбу́рванню | |
выбу́рванне | |
выбу́рваннем | |
выбу́рванні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)