выбры́кванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. выбры́кванне выбры́кванні
Р. выбры́квання выбры́кванняў
Д. выбры́кванню выбры́кванням
В. выбры́кванне выбры́кванні
Т. выбры́кваннем выбры́кваннямі
М. выбры́кванні выбры́кваннях

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)