ву́лічнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| ву́лічнік | ву́лічнікі | |
| ву́лічніка | ву́лічнікаў | |
| ву́лічніку | ву́лічнікам | |
| ву́лічніка | ву́лічнікаў | |
| ву́лічнікам | ву́лічнікамі | |
| ву́лічніку | ву́лічніках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)